» Stowarzyszenia Aktuarialne

Polskie Stowarzyszenie Aktuariuszy powstało w 1991 roku, jest to organizacja zrzeszająca aktuariuszy w Polsce. Powstało ono jako kontynuacja tradycji założonego w Warszawie wkrótce po odzyskaniu przez kraj niepodległości po zakończeniu I wojny światowej i funkcjonującego do wybuchu II wojny światowej, Polskiego Instytutu Aktuariuszy. Instytutu za zadanie wyznaczył sobie promowanie nauk aktuarialnych oraz stworzenie solidnych podstaw dla prowadzenia badań oraz szkoleń aktuarialnych. Pierwszym prezesem Instytutu był dr Samuel Dickstein, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. W 1920 roku zostały opublikowane przez Instytut pierwsze wytyczne dla polskich aktuariuszy, w których przedstawiono program edukacji aktuarialnej. Natomiast w roku 1922 wydano Wiadomości Aktuarialne, pierwsze polskie pismo naukowe, poświęcone w całości zagadnieniom matematyki ubezpieczeniowej, wydawane (z przerwą) do wybuchu II wojny światowej. Polscy aktuariusze uczestniczyli w kongresach aktuarialnych, a Polska była jednym z 17 europejskich krajów należących do międzynarodowego stowarzyszenia aktuariuszy International Actuarial Association (IAA).

Działalność Instytutu została przerwana po wybuchu II wojny światowej, Polski Instytut Aktuariuszy nie wznowił już swej działalności, natomiast słowo „aktuariusz” zniknęło z polskich encyklopedii.

         Po trwających pół wieku swoisty zastój w rozwoju nauk aktuarialnych w Polsce spowodował, że odbudowanie zawodu aktuariusza w Polsce nie było łatwym zadaniem. Wraz z upadkiem komunizmu w dniu 28 lipca 1990 roku weszło w życie nowe prawo ubezpieczeniowe stworzone w oparciu o normy prawne obowiązujące w krajach Wspólnoty Europejskiej. Zgodnie z wchodzącą w życie ustawą warunkiem rozpoczęcia działalności ubezpieczeniowej było uzyskanie licencji, dostarczenie planu działalności oraz zatrudnienie „specjalisty w zakresie matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statystki” a więc aktuariusza. Tymczasem w Polsce nie było ani jednego licencjonowanego aktuariusza. W związku z tym, Ministerstwo Finansów, pełniące nadzór nad rynkiem ubezpieczeń, zorganizowało w Warszawie pierwszy intensywny kurs, istniejącej do dziś, Letniej Szkoły Nauk Aktuarialnych. Od tej pory co roku organizowane są kolejne edycje, w ramach których kontynuowany jest program edukacyjny dla aktuariuszy z Polski oraz innych krajów Europy Wschodniej.

Wprowadzona w latach dziewięćdziesiątych ustawa odnoszącą się do firm ubezpieczeniowych, w szczególny sposób promowała istotną rolę aktuariusza w zarządzaniu firmą ubezpieczeniową, co zaowocowało powstaniem, w dniu 9 sierpnia 1991 roku, Polskiego Stowarzyszenie Aktuariuszy, którego zadaniem byłoby promowanie zawodu aktuariusza, jak również wspieranie edukacji i badań aktuarialnych. Pierwszym Prezesem Stowarzyszenia został Krzysztof Stroiński, który pełnił tę funkcję do 1996 roku, a następnie od 2004 roku.

      W ramach stowarzyszenia utworzono trzystopniową strukturę członkostwa: członkowie aspiranci, członkowie stowarzyszeni oraz członkowie rzeczywiści. Zdanie egzaminów aktuarialnych oraz posiadanie doświadczenia zawodowego w dziedzinie ubezpieczeń było wymogiem uzyskania członkostwa stowarzyszonego. W 1991 roku wprowadzono egzaminy kwalifikacyjne i przeprowadzano je dwa razy w roku. Później, w roku 1996, państwowe egzaminy aktuarialne zostały zastąpione przez egzaminy organizowane przez Stowarzyszenie. Do wykonywania obowiązków aktuariusza, w tym między innymi do potwierdzania rezerw aktuarialnych w firmach ubezpieczeniowych konieczne było posiadanie państwowej licencji aktuarialnej.

Obecnie Polskie Stowarzyszenie Aktuariuszy, poprzez organizowanie seminariów oraz wspieranie Letniej Szkoły Nauk Aktuarialnych, nadal odgrywa ważną rolę w promowaniu zawodu aktuariusza oraz edukacji aktuarialnej.