REZERWY NA KOSZTY Z TYTUŁU NAPRAW GWARANCYJNYCH
Poniżej przedstawione zostały przesłanki tworzenia rezerw na koszty z tytułu napraw gwarancyjnych sprzedanych towarów lub produktów długotrwałego użytku.
Jednostka po sprzedaży produktu objętego gwarancją, musi brać pod uwagę możliwość zgłoszenia przez swojego klienta usterki z prośbą o naprawę lub wymianę kupionego produktu. Taka sytuacja wiążę się z poniesieniem przez gwaranta kosztów z tytułu napraw gwarancyjnych. W celu spełnienia zasady współmierności przychodów i kosztów Jednostka powinna utworzyć rezerwę na koszty z tytułu napraw gwarancyjnych produktów długotrwałego użytku (Art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawa o rachunkowości (dalej uor)). Krajowy Standard Rachunkowości nr 6 (KSR6) opisuje przedmiotowe zobowiązanie jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów napraw gwarancyjnych towarów lub produktów. Jednak ze względu na fakt, że przedmiotowe zobowiązanie wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania (art. 39 ust. 2a uor) najczęściej spotkamy się z rezerwą na koszty z tytułu napraw gwarancyjnych.
Zgodnie z Art. 39 ust. 2 uor zasady ustalania wysokości rezerw na koszty napraw gwarancyjnych powinny wynikać z uznanych zwyczajów handlowych. Przy ustaleniu wysokości uwzględnia się:
- specyfikę produktu/towaru,
- sposób działania gwarancji (w tym okres gwarancji, określenie zdarzenia uruchamiającego gwarancję),
- dane finansowe dotyczące produktów objętych gwarancją (w tym wartość sprzedaży towarów lub produktów, rzeczywiste dane dotyczące kosztów napraw gwarancyjnych z lat ubiegłych).
Ze względu na różnorodność produktów oraz sposobów udzielania gwarancji wskazana wyżej lista nie jest zamknięta. Często Jednostka nie posiada danych wystarczających do obliczenia rezerw na naprawy gwarancyjne. Wówczas stosuje się metody zamienne wykorzystujące w sposób efektywny dane źródłowe, które Jednostka jest w stanie przygotować.
Naprawa gwarancyjna jest obowiązkiem Jednostki, która udzieliła na sprzedany produkt/towar gwarancji. A to oznacza, że w momencie sprzedaży Jednostka wiedziała, że w przyszłości wystąpi u części sprzedanych produktów/towarów obowiązek wykonania świadczeń wynikających z udzielonej gwarancji. Wobec tego kierując się jedną z głównych zasad rachunkowości, czyli zasadą ostrożności Jednostka ma obowiązek uwzględnienia tego faktu w księgach rachunkowych.